WK dag 1: Finaleplaatsen voor Orcel en Kimeli, sterke marathon van Soccol

De eerste landgenote die het Khalifa International Stadium mocht betreden was Renée Eykens/AA in de 800 meter. Ze schoof lang uitstekend mee, maar het wedstrijdverloop speelde niet in haar voordeel. Het ging traag, in de laatste 200 meter werden pas alle registers opengetrokken. In die finale moest Renée passen en speelde ze niet mee voor de prijzen. Ze besloot haar reeks als zesde in 2:03.65, alleen top drie gaf rechtstreeks toegang tot de halve finales. Om kans te maken op verliezende tijd ging het in haar reeks helaas te traag.

Aan de startlijn van de 5000 meter stonden twee Belgen, of liever één in elke reeks: trainingsmaatjes Robin Hendrix/OEH en Isaac Kimeli/OEH. Voor Robin gaat een beetje hetzelfde verhaal op als voor Renée: hij volgde tot diep in de wedstrijd attent de kopgroep, maar toen het in de laatste kilometer echt om de knikkers ging, moest hij relatief snel afhaken. Hij finishte in de eerste reeks als dertiende in 13:39.69..

In de tweede reeks ging het veel sneller, en dus kwamen alle vijf de verliezers uit die reeks, zoals meestal eigenlijk. Dit systeem is dringend aan herziening toe. Los daarvan: Isaac liep een uitstekende wedstrijd, was geen moment uit de kop van de wedstrijd weg te denken en moest alleen helemaal op het einde de duimen leggen in een sprintje voor de vijfde plaats. Zijn 13:20.99 als zesde volstond gelukkig ruimschoots voor de finale.

Nog een finaleplaats was er voor Claire Orcel/CSF in het hoogspringen. En dat mag gerust een verrassing heten, want ze stond pas als 24ste ingeschreven. Toen ze 1m89 bij de tweede beurt overschreed begon het er al goed uit te zien, toen ze 1m92 bij de eerste poging klaarde, werd helemaal duidelijk dat ze zich voor de finale mocht opmaken.

Voor onze andere kampster op de openingsdag lukte het niet om de finale te halen, maar ook Fanny Smets/CABW deed het in het polsstokspringen prima. Ze kwam met 4m50 zelfs op één centimeter van haar eigen Belgisch record. Dan kan je moeilijk zwaar ontevreden naar huis gaan. Voor de finale was 4m60 nodig.

En dan was er nog de marathon. Die vertrok pas om 23u59 lokale tijd, maar ook dan was het nog bloed- en bloedheet in Doha. Héél veel atletes liepen tegen de grenzen van hun lichaam aan en moesten de wedstrijd oververhit verlaten. Helaas was daar ook onze Hanna Vandenbussche/AVR bij, die de strijd al voor halfweg moest staken.

Manuela Soccol/ATLA verdroeg de hitte beter en koos voor een progressieve wedstrijd. Na de eerste ronde was ze pas 65ste, maar ze bleef stervende zwanen oprapen om uiteindelijk mooi als 31ste over de finish te lopen in 2u59:11. Onverwacht goed, maar iedereen die in Doha aan de zijlijn stond, zal bevestigen dat de wedstrijd eigenlijk een totale aanfluiting  van een WK was: het ene na het andere onverantwoord leeggezogen lichaam werd aan een tentje achter de finish binnengebracht op rolstoelen en brancards.

Bekijk hier het Belgische overzicht van Doha.