Manon Depuydt opgelucht dat ze in laatste twee wedstrijden alsnog hoog niveau haalde

“Het is een moeilijk seizoen geweest en eigenlijk wist ik nooit goed waarom”, vertelt Manon Depuydt/ACME. “Op training ging alles goed, maar in wedstrijd kwam het er nooit uit. Dat is redelijk frustrerend en op den duur kruipt dat in het hoofd. Bij elke slechte wedstrijd brak er wat van mijn zelfvertrouwen af. Op een bepaald moment denk je dan: laat ook maar.”

Het missen van de Spelen was pijnlijk. “Ik dacht dat ik er mij vlot bij neer had gelegd, maar uiteindelijk begon het toch pijn te doen. Eerst leek het alsof ik er veraf was, maar toen begonnen ze mensen op te vissen en kwam het toch nog heel dichtbij. Als ik één goeie tijd had gelopen op een grote meeting, was ik erbij, maar zo mag je eigenlijk niet denken. Dat lost niks op.”

Ondanks het rateren van Tokio besliste Manon om haar seizoen verder te zetten. “Ik wilde niet stoppen omdat ik voelde dat er wel iets inzat. Eerder stoppen, voelde als opgeven. Door het allemaal wat los te laten, is het toch nog goedgekomen en daar ben ik heel blij om.” In La Chaux-de-Fonds klokte Manon 23”38 in de 200 meter, in Oordegem toonde ze dat die mooie tijd niet alleen aan de gunstige hoogte te wijten was en bevestigde ze met 23”50.

Terugkijkend op haar seizoen, woog de olympische stress misschien toch iets te zwaar op de 200 meterspecialiste. “Ik moet de evaluatie nog eens grondig maken met Philip (Gilson, red), maar waarschijnlijk heb ik me te veel druk opgelegd. Ik wilde te goed doen. Loslaten heeft geholpen. Misschien moet ik die insteek proberen volgend jaar van bij de start te hanteren. Ik denk niet dat het aan de trainingsschema’s lag, want de rest van de groep heeft wel goed gepresteerd. Ik was heel fier om Alexander Doom in Tokio bezig te zien.”

Het offseason komt ondertussen stilaan in zicht. Of toch niet? “Ergens hoop ik nog een heel klein beetje op de Memorial. Er is een 200 meter en ik heb de vraag gesteld of ik niet kan meedoen. Als het niks wordt blijf ik nog even doortrainen en loop ik nog wat aflossingen. Je kan geen twee maanden rusten, maar het zal allemaal aan een iets lagere intensiteit zijn”, besluit Manon.