16/04

Corona quarantaine: wat doen atleten en clubs

coronaplus
Atletiek is Geschiedenis. Dat weten we in deze coronatijd wel zeker. Zo zal de zomer van 2020 met een vette asterisk in de boeken worden vermeld. Er zal ook voor ons een pré- en post-coronatijd zijn, met gevolgen die we nog niet kunnen inschatten. Alhoewel: Nafi Thiam zal de rest van haar leven kunnen zeggen dat ze minstens vijf jaar lang Olympisch kampioene was. Dat gaan er haar niet veel kunnen navertellen...

Momenteel is die post-periode nog niet aangebroken en terwijl de lente buiten zowat alle zintuigen en spieren prikkelt, kunnen we ons met z'n allen keurig in bedwang houden.
Als zoiets al redelijk moeilijk is voor de gewone mens, dan is dat voor hyperactieve sportievelingen nog een extra gesel. Gelukkig kunnen en mogen zij nog bewegen in open lucht, maar groepstrainingen, (buitenlandse) stages en sportterreinen zijn nog even verboden. Stilzitten is dus niet aan de orde en ook de creativiteit ontbreekt niet bij onze atleten. Maar allen snakken ze naar het opspelden van dat startnummer, al zal dat nog niet meteen voor overmorgen zijn...

Clubbestuurders hebben het ook niet gemakkelijk. Als het voor een individu al moeilijk is om zich aan te passen aan de huidige beperkingen, hoe moeten zij dan een héle atletiekclub proberen draaiende te houden ? Wonder boven wonder gebeurt dat met de allerbeste en onvolprezen kwaliteiten van een vrijwilliger. De tien clubs die wij in de vijf Vlaamse provincies contacteerden, pakten al op dag één van de lockdown voorbeeldig uit met een aangepast clubleven. De zorgen en bekommernissen zijn,  op enkele nuances na, voor iedereen hetzelfde, maar het is opvallend hoe een individuele sporttak toch snakt naar de vertrouwde gemeenschap. Ook de financiële gevolgen vormen een bezorgdheid bij de clubbesturen, maar die zijn ruim ondergeschikt aan hun bezorgdheid omtrent het mentale en fysieke welzijn van al hun clubleden, atleten én medewerkers.

Ook onze reporters blijven in deze nochtans leuke lentedagen in hun kot. Niemand overigens die met zekerheid durft zeggen of bij het maken van een reportage wel een noodzakelijke verplaatsing hoort. Maar ze bleven hoe dan ook niet bij de pakken zitten en contacteerden atleten en clubleiders hoe zij vanuit hun kot de atletieksport draaiende proberen te houden. Hun bevindingen werden opgetekend in volumineuze @letieklevens nummers 21 en 22. Wie daarop nog geen gratis abonnement heeft, kan dat aanvragen via michel@atletiek.be