WK Tokio dag 8: BR voor Falcons, 4x400m-ploegen strijden morgen om de medailles

Jente Hauttekeete/KAAG heeft er lang op moeten wachten, maar op de voorlaatste dag was het aan hem. De jonge tienkamper kende geen superstart, maar presteerde ook niet onaardig met 10”85 op de 100m. In het verspringen (7m04) en kogelstoten (14m58) liet hij enigszins punten liggen ten opzichte van zijn PR’s. Het hoogspringen, de discipline waarvoor Hauttekeete het meest schrik had, eindigde met een degelijke 1m99. Van de afsluitende 400m zal de man met een PR van 48”25 ook meer verwacht hebben. Zijn 49”36 brengt hem naar een voorlopige dertiende plaats in de tussenstand. “Ik ben het het laatste jaar al gewend dat het telkens net niet is. Vooral het ver- en hoogspringen heb ik niet onder de knie. Vorig jaar was dat frustrerend, maar ondertussen begin ik het gewend te worden. Dat is niet goed. Ik heb mij de voorbije maanden het meest verbeterd op de nummers van dag twee, dus daar kijk ik wel naar uit”, eindigde Hauttekeete met een positieve noot.

De slotdag van de zevenkamp eindigde helaas te vroeg voor Nafi Thiam/RFCL. Ze begon als zesde aan de laatste drie disciplines en zou na een verspringcompetitie, waar ze ver onder haar niveau presteerde (5m99) de strijd staken. Het lichaam wou niet mee en Thiam zat in een negatieve spiraal waardoor het plezier op de piste ver te zoeken was, dat stipte de olympisch kampioene onder andere aan als redenen voor deze afloop.

Het slotweekend bulkt niet alleen van de meerkamp, maar ook van de aflossingen waar België op elk nummer een kwartet naar voor kon schuiven. De Belgian Tornados gaven het goede voorbeeld door zich overtuigend te plaatsen voor de finale in 2’57”98, hun derde tijd ooit. Jonathan Sacoor/OEH gaf bij de eersten de stok door aan Dylan Borlée/OEH. De ancien van de ploeg ging even naar de kop, maar kreeg het dan lastig. Hij kon nog als vierde wisselen maar lijkt wel een trekkende hamstring overgehouden te hebben aan zijn inspanning. Daniel Segers/RESC liep een indrukwekkende splittijd van 43”71 en ging naar de leiding. Alexander Doom/AVR rondde het netjes af door als tweede een rechtstreeks finaleticket af te dwingen. 

De Belgian Cheetahs rekenden op Naomi Van den Broeck/CABW, Imke Vervaet/RCG, Camille Laus/OEH en Helena Ponette/HCO om een finaleplaats af te dwingen. Bij Van den Broeck was de vermoeidheid merkbaar in haar vierde koers op vijf dagen. Vervaet haalde achterstand in en kon als derde wisselen. Laus won nog één plaats winnen die Ponette consolideerde. Het kwartet klokte 3’23”96 en was meteen zeker van de finale.

Kobe Vleminckx/AVLL, Emiel Botterman/DEIN, Antoine Snyders/WACO en Simon Verherstraeten/AVLL trokken als traagste kwartet naar de start en verlieten als nummer tien van de wereld de piste in 38”46, een nieuw Belgisch record. Hun vijfde plaats in de reeks en bijhorende chrono was helaas twaalf honderdsten te langzaam om een stunt te realiseren en de finale te halen. Of de Belgian Rockets die stunt in de benen hadden, gaan we helaas nooit weten. Rani Vincke/KAAG en Rani Rosius/AVT gingen vooraan goed mee. De wissel van Janie De Naeyer/OEH op Delphine Nkansa/RESC gebeurde echter niet binnen de juiste zone waardoor een ‘DQ’ niet uitbleef.

“Het is een beetje balen omdat we zo dicht bij een finaleplaats komen, maar op voorhand hadden we getekend voor deze prestatie”, vertelde Vleminckx in naam van de Falcons achteraf. “We mogen trots zijn, want drie jaar geleden stonden we nog nergens. Nu weten we dat we de komende jaren jacht kunnen maken op de top acht van de wereld en op EK’s kunnen meedoen voor de medailles. Op de wissels valt zeker nog winst te boeken.”

Bekijk het tijdschema en de resultaten van de Belgen op de Tokio-pagina.