Reacties na BK marathon in Eindhoven

Leentje Hellemans / ADD (goud BK AC in een PR van 2u43’10, goud W40 en derde vrouw overall): “Een complete verrassing.”
“Ik had totaal niet verwacht om Belgisch kampioene te worden. Karen Van Proeyen was de topfavoriete. Ik ken Karen en wist dat ze in de voorbereiding wat blessurelast had gekend. Blijkbaar kreeg ze al snel in de wedstrijd problemen, waardoor ze moest stoppen. Vooraf was ik helemaal niet bezig met de Belgische titel. Ik verwachtte niet dat ik kon winnen. Het was een complete verrassing, ook omdat de voorbereiding niet perfect verlopen was. Met een verbouwing en twee kinderen had ik naast de marathonvoorbereiding andere prioriteiten.”

“Het is nu, enkele dagen later, nog altijd niet goed doorgedrongen dat ik Belgisch kampioene ben. Ik ben lerares L.O. op een middelbare school in Hasselt. Maandag stond ik opnieuw voor de klas. Alles gaat gewoon zijn gangetje. Daardoor heb ik nog niet de tijd gehad om er veel bij stil te staan en het helemaal te laten doorsijpelen. Ik moet het nog laten bezinken.”

“Eigenlijk begon ik pas vrij laat met lopen, ergens in 2016, na de geboorte van mijn tweede kind. Het was nooit mijn bedoeling om op Belgisch niveau potten te breken. Destijds startte ik, zoals elke beginnende loper, met Start to Run. Al had ik wel een kleine voorsprong door mijn achtergrond in mijn opleiding L.O.”

“Tijdens de marathon besefte ik niet goed dat ik op kop liep. Af en toe riepen mensen langs de kant wel iets, maar pas na 30 km wist ik exact in welke positie ik me bevond. Ik heb altijd in een groepje gelopen en we zijn tot halfweg samen gebleven. Eigenlijk ging het iets te snel, maar ik voelde me gewoon heel goed en kon het tempo blijven aanhouden. Op het einde kreeg ik krampen. De laatste 5 à 10 km was het echt een gevecht tegen de kuitkrampen. Ik hoopte dat ze niet zouden doorbreken. Je probeert dat moment zo lang mogelijk uit te stellen. Maar het is goedgekomen. Het is toch wel een bekroning van mijn carrière.”

Kevin Verluyten / JMTM (brons AC in een PR van 2u19’58 en goud M35): “Tot het gaatje gegaan voor de sub 2u20.”
“Ik stond aan de start met twee doelen: onder de 2u20 lopen en een nationale medaille halen. De voorbereiding verliep goed, dus ik voelde dat het erin zat. Twee jaar geleden ondernam ik al eens een poging voor die sub 2u20, maar toen speelden maagklachten me parten. Op basis van de concurrentie en mijn vorm wist ik dat een medaille erin zat. De winnaar was outstanding, maar voor de overige plaatsen lag alles open.”

“In de eerste 5 km ben ik nog meegegaan met de zilverenmedaillewinnaar, maar het risico om voor zilver te gaan was te groot. Als ik was blijven meegaan, had ik mezelf opgeblazen. Voor die 2u20 was het tot in de laatste meters nog heel spannend. Ik ben tot het gaatje moeten gaan. Het zag er niet al te fraai uit op de foto’s. Het wedstrijdverloop was voor mij niet ideaal. Ik kwam in een groepje terecht waarin ik veel kopwerk moest doen om het tempo erin te houden. Om een eindsprint te vermijden, ben ik na 30 km uit de groep weggelopen. Maar ik ben echt héél tevreden dat ik mijn twee doelen bereikt heb. Voor lopers van mijn niveau is die 2u20 echt wel een magische barrière. Nu eventjes de pijnlijke spieren laten herstellen en binnenkort bekijk ik wat mijn volgende doel zal zijn.”

Els Van Hooydonck / ESAK (goud W55 in 3u20’09 netto): “De laatste 5 km er compleet doorgezakt, maar toch tevreden.”
“Ik had liever onder de 3u20 gelopen. Op het EK Running van Brussel naar Leuven liep ik ook in de 3u20, op een zwaarder parcours. Daarom hoopte ik deze keer iets sneller te lopen. Maar achteraf gezien ben ik wel tevreden over mijn tijd. Zeker als ik kijk naar de trainingen vooraf, is het een normale prestatie.”

“Ik had een schoen iets te strak gestrikt, waardoor ik wat last kreeg van een ‘slapende’ voet. Daardoor ben ik even moeten stoppen en verloor ik een kleine minuut. Dan maakte ik de klassieke fout om wat te forceren om opnieuw aan te sluiten bij het groepje dat voor 3u15 liep. Dat heb ik moeten bekopen. In de laatste 5 km ben ik er compleet doorgezakt. Het ging echt niet meer. Maar ik heb er echt wel van genoten. Het smaakt naar meer. Mijn clubgenote Veerle Maréchal heeft ook heel sterk gelopen als bijna 65-jarige. Haar tijd van 3u27 was heel sterk. De hoeveelste marathon van Eindhoven dit is? Ik hou het niet exact bij, maar ik liep er al een zevental keer. Eindhoven was trouwens ook mijn eerste marathon.”

Lotte Vonck / EA (zilver AC in een PR van 2u44’56 en eerste seniore): “Nooit gedacht onder de 2u45 te lopen bij mijn debuut.”
“Ik heb een heel goed gevoel overgehouden aan mijn eerste marathon. Vooraf had ik de bedoeling om 2u48 te lopen en te starten aan 4 minuten per kilometer. Maar tijdens de marathon voelde ik me meteen heel goed. Ik liep aan een tempo van 3’55 per kilometer en dat voelde lang oké. Pas vanaf 34 km begon ik het heel zwaar te krijgen. Vanaf dan was het verstand op nul en blijven gaan. Ik ben heel blij dat ik niet ben stilgevallen op het einde. Ik had nooit gedacht om onder de 2u45 te lopen. Ik ben heel blij en verrast over mijn prestatie.”

“Het was nog maar mijn eerste marathon. Ik had nood aan een nieuwe uitdaging omdat ik voelde dat ik op de piste ongeveer aan mijn limieten zat. Daarom heb ik nu gekozen voor de pure uithouding. Of ik nog sneller kan? De omstandigheden waren ideaal: vlak parcours en weinig wind. Maar ik zie het zeker zitten om in de toekomst nog beter te doen. Ik blijf de marathon combineren met veldlopen, maar op de piste schuif ik op naar de langere afstanden zoals de 5000 m en de 10.000 m. Hoe het herstel verlopen is? De eerste twee dagen voelde ik nog veel spierpijn. De dag na een marathon moet je niet te veel plannen. Maar vanaf de derde dag was de spierpijn al wat afgenomen. Ik had het eigenlijk erger verwacht na een eerste marathon.”

David Hellinx / WIBO (goud M55 in een BR van 2u35’48): "Blij met de tijd en met de titel in mijn derde marathon in Eindhoven."
“Vorig jaar zat ik midden in een verbouwing en moest ik het doen met minder kilometers in de voorbereiding. Nu had ik meer tijd en kon ik meer kilometers maken. Dat heeft een groot verschil gemaakt. Tijdens mijn tempoblokken testte ik aan 3’40. Op training lukte dat vlot. Of dat in de wedstrijd ook zo goed zou gaan, is altijd afwachten, maar het is gelukt. Het was ook ideaal weer om te lopen, wat belangrijk is. Ik kon lang met een groep blijven samenlopen, maar in de laatste 7 km was ik helemaal op.”

“Ik ben heel tevreden. Ten eerste omdat ik mijn titel heb kunnen verdedigen en ten tweede omdat het gelukt is in een scherpe tijd. Ik wist dat het nu of nooit was: ik kende een goede voorbereiding en wilde er alles uithalen. Ik moest proberen om voor een goeie tijd te gaan. Paul Van Ongeval en Stefan Van Den Broek zijn twee kleppers die over enkele jaren ook in de M55 zullen lopen. We zullen zien wat zij kunnen tonen. Ik denk dat ik volgend jaar opnieuw voor de marathon van Eindhoven zal kiezen. Ik heb intussen drie keer een marathon gelopen en dat was telkens in Eindhoven.”

Wouter Simons / ROBA (vierde AC in 2u21’00): "Op mijn waarde gelopen en alles geven. Daarom heb ik vrede met de vierde plaats."

“Uiteindelijk is het weer een vierde plaats geworden, net als vorig jaar. Toch ben ik heel tevreden. Ik heb eruit gehaald wat erin zat en ik heb mijn best gedaan. Ik wilde voor een podiumplaats lopen en het was ook de bedoeling om onder de 2u20 te duiken. En dan kom ik thuis met een vierde plek en een tijd van net boven de 2u20. Maar ik heb op mijn waarde gelopen. Er was niets op aan te merken.”

“Ik liep lange tijd in het groepje met Kevin Verluyten, Laurent Bierinckx en Jan Vervaet. Telkens Kevin op kop kwam, lag het tempo net iets te hoog voor mij. Daarom besloot ik mijn eigen tempo te kiezen. Op 30 km zag ik het groepje uiteenspatten. Ze hingen toen een honderdtal meter voor mij, wat me motiveerde om ernaartoe te lopen. Ik liep Laurent voorbij en met nog 5 km te gaan heb ik Jan nog ingehaald.”

“De marathon is een speciale afstand. Het komt aan op pure uithouding en voldoende energie opnemen in het begin. In een 10 km-wedstrijd heb ik mannen als Laurent Bierinckx nog nooit geklopt. Omdat ik altijd lange afstanden en triatlon heb gedaan, heb ik geleerd te luisteren naar mijn lichaam, en dat is enorm belangrijk op de marathon. Ik heb een goeie wedstrijd gelopen, ik kon echt niet beter, en daarom heb ik vrede met die vierde plaats. Ik ben nu verplicht om het volgend jaar opnieuw te proberen in Eindhoven.”