Paulien Couckuyt moet door hamstringblessure indoorseizoen uit het hoofd zetten

Op alle vlakken sterker

Een scheur in de hamstringpees, ondertussen zes weken oud, dwarsboomt de indoorplannen van Paulien Couckuyt/VAC. “Het was mijn eerste winterstage ooit in Tenerife. Ik kon er veel kwalitatiever trainen dan andere jaren en voelde me supergoed”, zegt de specialiste van de 400 meter horden. “Mijn snelheid zat veel beter, het overschrijden van horden met mijn slechte been was ook beter. Ik was op alle vlakken sterker, maar naar het einde van de stage toe voelde ik wat stijfheid in de hamstrings. Op de allerlaatste dag is er iets ingeschoten en ik voelde meteen dat het een scheurtje was.”

De blessure zorgde voor een kleine mentale tik. In twee fases. “Als je zo goed bezig bent, is het heel frustrerend om uit te vallen”, klinkt het. “Mijn rug was eindelijk eens supergoed, maar op de laatste stagedag heb ik me blijkbaar toch geforceerd door te veel te willen profiteren van het mooie weer. Zonde, want als ik eens een jaar geen blessures zou hebben, zou ik nog veel verder geraken.”

Indoorseizoen uit het hoofd

De revalidatie verliep in eerste instantie uitstekend. “Alles liep goed, ik mocht elke week tien procent sneller lopen, en ging er vanuit dat het WK indoor nog kon lukken”, vertelt Paulien. “Maar vorige vrijdag heb ik een startje gedaan en hoewel ik op het moment zelf geen pijn had, ondervond ik twee dagen later veel irritatie. En nu nog steeds, dus ik moet gas terugnemen.”

Het BK is van de baan en het WK in principe ook. “Ik wil geen definitieve uitspraken doen, maar ik zet het indoorseizoen uit mijn hoofd, tenzij er een mirakel gebeurt”, luidt het. “Ik ga mijn zomer niet riskeren door tegen de tijd te revalideren. Ik wilde heel graag naar het WK met de Cheetahs dus het komt hard binnen, maar mijn doel is nu om tegen de Paasvakantie uitgerevalideerd te zijn, zodat ik weer horden kan trainen.”

Niet voor de TV hangen

Paulien werkt ondertussen overigens ook deeltijds als kinesitherapeute. “Ik ben blij dat ik nog een andere focus heb buiten de atletiek”, zegt ze daarover. “Zeker als ik geblesseerd ben. Ik merkte dat ik heel passief werd van niks te doen, en voor de tv hangen maakte me niet gelukkig, dus heb ik in samenspraak met Rudi (Diels, red.) besloten om wat aan het werk te gaan.”

Heel veel werkuren draait de Belgian Cheetah niet. “Ik werk op maandag en vrijdag, maar doe nu al minder dan ik oorspronkelijk voor ogen had. Het is leren om mijn grenzen af te bakenen, zodat ik niet vermoeid op training sta, en naar de zomer toe ga ik het nog meer afbouwen. Maar ik leer wel nog altijd bij en wilde mijn studies niet zomaar weggooien”, besluit ze.