Spurtcoach Rudi Diels stopt als federatietrainer

Rudi Diels is zonder enige twijfel één van de meest succesvolle Belgische coaches van de voorbije decennia. Bekend bij het grote publiek dankzij de gouden 4x100m-ploeg en de successen met Kim Gevaert. Maar evenzeer Elodie Ouedraogo, Patrick Stevens, Michael Bultheel en Marieke Vervoort trainden onder zijn hoede om maar enkele namen te noemen. Als federatiecoach geeft hij het stokje door, maar hij blijft nog wel Paulien Couckuyt begeleiden. Na een rijk gevulde trainerscarrière wil hij het rustiger aan gaan doen, en dat is hem van harte gegund. Zijn verwezenlijkingen zijn niet min en de afscheidnemende coach heeft een groot aandeel in het positieve spurtverhaal dat momenteel aan de gang is. 

Hoe lang ben je federatietrainer geweest?

"Onder Paul Thys als technisch directeur in 2000 of 2001 werd ik voor het eerst opgeroepen voor de federatie. Dan ben ik sindsdien vrijwel ononderbroken actief geweest bij de atletiekbond onder Tille Scheerlinck, Max De Vylder en nu Rutger Smith. Voor ik bij de federatie begon, gaf ik uiteraard ook al training. Ik ben gestart met training geven in 1987."

Wat gaf de doorslag om te stoppen als federatietrainer?

"Als je iets zolang doet, dan kom je in een situatie dat je begint na te denken en jezelf afvraagt: Wat wil ik nog doen? Wat kan ik nog doen? Mijn job in het onderwijs in combinatie met mijn activiteiten bij de federatie maakt dat mijn agenda volledig vastligt. Dag na dag. Ik had behoefte aan meer vrijheid. Ik heb intussen vijf Olympische Spelen meegemaakt en het is nu tijd om te herbronnen."

Wat beschouw je als de sportieve hoogtepunten in je carrière?

"Uiteraard alle prestaties met Kim Gevaert en de 4x100-ploeg. Zeker vanaf dat we met medailles begonnen terugkeren van kampioenschappen. Maar ik heb evenzeer plezier beleefd aan Paulien Couckuyt opnieuw op de Spelen te krijgen na haar blessure. Prestaties zijn belangrijk, maar vooral ook de manier waarop telt. Het aspect om met personen te werken is voor mij cruciaal als trainer. Het is niet louter training geven, maar ook alles errond. Het is het totaalpakket dat me aanspreekt. Ik blijf overigens nog wel actief als coach van Paulien Couckuyt. Projecten kun je afronden. Maar bij samenwerkingen met individuele atleten doe je de deur niet zo gemakkelijk dicht."

Hoe voelt het om afscheid te nemen als federatiecoach?

"Je kunt het een beetje vergelijken met op pensioen gaan bij een bedrijf. Het voordeel aan atletiek is wel dat er nog andere mogelijkheden zijn binnen de sport. Wat me bijvoorbeeld erg interesseert is om andere coaches bij te staan met advies. Als iemand zonder petje op, kan ik ongebonden op een neutrale manier adviezen geven. Dat kan gaan over technische, administratieve en praktische aspecten. Begeleiding is niet alleen voor atleten, maar ook voor coaches heel belangrijk. Zowel voor jongere opkomende trainers als voor meer ervaren trainers die ergens mee zitten."

"Financieel ben ik niet rijk geworden van atletiek. Voor het geld heb ik het niet gedaan.  Maar ik ben wel rijk geworden aan ervaringen, gebeurtenissen, ontmoetingen en verhalen. Als ik het opnieuw zou doen, zou ik altijd doen omwille van de verhalen. Ik zou een heel boek kunnen schrijven over alle zaken die ik heb meegemaakt in mijn carrière."

Je hebt een enorme impact gehad op de spurt in België. Wat zie je zelf als je belangrijkste erfenis?

"Als je naar de aflossingen kijkt, heb ik aangetoond dat je in een klein landje als België met een beperkte poule toch voor de top kunt gaan. Op voorwaarde dat je er 100% voor gaat en dat je een duidelijke missie voor ogen heb. Trainen, trainen, trainen en doorzettingsvermogen zijn belangrijke aspecten. Als coach was ik goed in het omgaan met atleten, empathie tonen, wat maakte dat ik lange en positieve samenwerkingen had met atleten."

"De boodschap die ik heb voor toekomstige coaches is dat ze er vooral veel plezier in moeten hebben. Anders hou je het niet zo lang vol. Het gaat niet enkel om de prestaties, maar ook om de belevenis. Op die manier ga je positief kunnen terugkijken op je traject." 

Hoe staat de spurt er vandaag voor in België?

"Op dit moment heel goed! Zowel individueel als met de aflossingsploegen en zowel op de vlakke spurt als op de horden. De laatste jaren beleven we een fantastische periode. De spurt gaat altijd met ups-and-downs. Nu zitten we duidelijk in een hoogconjunctuur. We zijn een klein land, we vissen uit een kleine vijver. Maar we zijn duidelijk terug uit het dal gekropen. Chapeau aan alle mensen die dat mee verwezenlijkt hebben."

Hoe verklaar je dat de Belgische spurt die mindere periode overwon?

"Ten eerste heb je talent nodig en dat talent is er momenteel. We hebben duidelijk ook de coaches die de knowhow hebben om dat talent tot uiting te doen komen. Coaches die bewezen hebben dat ze op het niveau van de internationale top kunnen werken. Zo ontstaat er een dynamiek en een positieve spiraal. Goede prestaties inspireren en motiveren weer andere atleten en zo gaat die bal aan het rollen."

Je hebt alle grote toernooien meegemaakt waaronder 5 Olympische Spelen. Wat stak erbovenuit?

"Natuurlijk was het goud in Peking iets unieks. Maar de eerste medaille met de 4x100m op het WK in Osaka 2007 is me zeker ook bijgebleven. Het gaat natuurlijk niet louter om de medailles. Londen 2012 vond ik bijvoorbeeld top qua beleving. Ik was daar met 2 atleten: Elodie Oueadrago en Michael Bultheel. Beiden haalden toen het maximale eruit. Ze geraakten tot in de halve finale. Maar ook toen Paulien Couckuyt goud won op het EK beloften in 2019 was dat even goed een fantastische ervaring. Zo kan ik veel kampioenschappen opnoemen." 

Wat ga je doen met de vrijgekomen tijd?

"Om te beginnen een beetje tot rust komen. Ik ben intussen grootvader geworden. Nu ga ik meer tijd in de familie en het gezin kunnen steken en mijn agenda meer in functie van het gezin kunnen invullen. In het verleden zat ik heel veel in het buitenland. Nu ga ik vaker eens nee kunnen zeggen. Voor de rest laat ik het allemaal een beetje op me afkomen."