18/10
Simon Debognies staat hele winterseizoen aan de kant door nieuwe stressfractuur
Simon Debognies.
Foto: Luc DEQUICK
Eindelijk begon hij zich conditioneel weer de oude te voelen, eindelijk kon hij weer een borstnummer opspelden. Simon Debognies/OEH deed het afgelopen zondag goed bij de 4 mijl van Groningen met een mooie zevende plaats, maar kreeg meteen na de wedstrijd felle pijn in de voet. Een pijn die hij al kende vanop het EK veldlopen van vorige winter. “Tijdens de wedstrijd heb ik niks gevoeld, waarschijnlijk door de adrenaline”, zegt Simon. “Maar in mijn eerste stappen na afloop voelde ik meteen pijn.”
Het verdict is precies hetzelfde als vorig jaar in december. Een stressfractuur in zijn middenvoetsbeentje. “De hersteltijd zal dus ook identiek dezelfde zijn. Zes weken gips, minstens drie maanden niet lopen. Het is een zware ontgoocheling, maar ik was er mentaal al op voorbereid sinds het einde van de wedstrijd en schrok dus niet echt bij de diagnose in het ziekenhuis. Het verschil met vorige keer is wel dat ik nu niet ten val ben gekomen. Er moet dus iets zijn misgelopen in mijn aanpak de voorbije weken, maar het frustrerende is dat ik niets heb gevoeld. Ik heb van mijn lichaam geen enkel waarschuwingssignaal gekregen.”
De grootste frustratie voor Simon, is dat hij alles naar eigen aanvoelen en in samenspraak met zijn team voorzichtig heeft opgebouwd. Dat maakt het moeilijk te vatten. “Ik zit met het gevoel dat ik weinig in de hand heb. Het is raden naar de oorzaak van deze blessure, ook de dokter kan het niet zeggen. Na het einde van mijn legeropleiding hebben we het volume héél voorzichtig weer opgebouwd om uiteindelijk op een piekweek van 130 kilometer uit te komen. Op de Memorial heb ik zelfs op spikes gelopen, en toen voelde ik niks. De blessure komt er ook aan het einde van een erg lichte trainingsweek. Het is een mysterie.”
Naar de oorzaak van de tweede opeenvolgende stressfractuur blijft het dus gissen, om nieuwe blessures te vermijden wil Simon nog voorzichtiger te werk gaan. “Het is noodzakelijk om mijn zolen nog eens te laten nakijken, om te weten hoe ik mijn middenvoetsbeentje nog beter kan laten ondersteunen. We moeten nóg meer op details gaan letten en mogen niks meer aan het toeval overlaten.”
De eerstkomende doelen vallen in het water, nadat ook de plannen voor afgelopen zomer al allemaal op de schop moesten. “De Militaire Spelen en het EK cross waren belangrijke tussendoelen voor mij op weg naar volgende zomer, maar die mag ik vergeten. Ook voor komende zomer moet ik realistisch zijn. De tijd om de Spelen in Tokio nog te halen begint te dringen, dat wordt moeilijk. Het zou al mooi zijn als ik het EK outdoor haal eind augustus.”
Simon is nu prof bij Defensie. Dat hij met dat statuut voorlopig weinig kan aanvangen en dat hij zo ook zijn nieuwe werkgever moet teleurstellen, valt zwaar. “Ik wilde bewijzen dat ik mijn statuut waard ben, maar dat zal nog niet voor meteen zijn. Ze hebben gelukkig goed gereageerd. De dingen nu gaan forceren om toch op kortere termijn iets te presteren, zou ook niet verstandig zijn. Ik moet rustig blijven en ga mijn revalidatie helemaal hetzelfde aanpakken als vorige keer."