Klein maar ambitieus in Birmingham

Donderdag is er naast de openingsceremonie alleen het hoogspringen bij zowel mannen als vrouwen, met daarnaast de 3.000 meter voor vrouwen met wereldrecordhoudster Genzebe Dibaba/ETH en lokale ster Laura Muir/GBR.

Eline Berings/RCG bijt vrijdagavond de Belgische spits af in de 60 meter horden. Ze is meteen de enige landgenoot die individueel in actie komt. Voor de Gentse psychologe is het al de vijfde keer op een WK indoor. Ook de Arena in Birmingham heeft voor Eline geen geheimen meer, want ze haalde er op het EK in 2007 bij haar eerste groot indoortoernooi meteen de finale. Met de veertiende inschrijvingstijd (8.05) lijkt de halve finales bereiken haalbaar voor Eline, al zal ze dan wel meteen in de buurt van haar seizoensbeste chrono moeten uitkomen.

“Een finale zal moeilijk zijn. Het niveau is heel hoog”, zegt Eline daarover. Maar ambities zijn er wel. “Alles tussen plaats zes en veertien ligt erg dicht bij mekaar. Mijn doel is top twaalf. Ik ben heel constant dit jaar en de voorbereidingen zijn uitstekend verlopen.”

Bij haar vier vorige WK’s haalde Eline telkens knap de halve finales. Eén keer, in Istanboel in 2012, schopte ze het tot in de finale waarin ze toen schitterend vijfde werd. Als ze dat kunstje wil overdoen, zal ze in de buurt van haar Belgisch record van 7.92 moeten komen. Zowel de halve finales als de finale van de 60 meter horden staat zaterdag geprogrammeerd.

Zaterdag wordt hopelijk de drukste dag op Belgenvlak. Behalve een mogelijke halve finale en finale voor Eline staan dan ook de reeksen van de 4x400 meter op het programma. Met onze Belgian Tornados natuurlijk. Michael Rossaert/ACW is helaas niet meegereisd. Hij scheurde zijn achillespees en is minstens zes maanden out. Er is voorlopig geen reserve opgeroepen, al benadrukte Jacques Borlée dat het in een noodgeval slechts een uurtje vliegen is.

Van noodscenario’s gaan we voorlopig niet. Broers Kevin, Jonathan en Dylan Borlée/RCB lieten de laatste weken bij momenten goede dingen zien, en wat dan gezegd van man in vorm Jonathan Sacoor/OEH. Evident wordt het overleven van de reeksen niet, het niveau is nu eenmaal mondiaal, maar het is wel de bedoeling. En we weten intussen dat onze Tornados op grote afspraken zelden of nooit ontgoochelen. Eén keer haalden ze het podium, alweer acht jaar geleden in Doha was er een zilveren plak, en wie weet komen ze zondag in de finale opnieuw in de buurt van het podium uit. Dromen mag, toch?