Afscheidnemende Aurélie De Ryck: "Ineens voelde ik dat het niet meer lukte"

"Dat 2020 mijn laatste jaar zou worden, zat al even in mijn hoofd", begint Aurélie De Ryck/ACME haar relaas. "Als ik het EK zou halen zag ik mezelf eventueel toch nog verder doen. Ik wilde mijn seizoen een beetje afwachten. Het was erop of eronder, ik ging all-in."

Na het schrappen van het merendeel van de wedstrijden, inclusief Spelen en EK, bleef er weinig over om alles op alles voor te zetten. "Alles viel weg, dat was heel moeilijk. Ik heb superhard zitten piekeren, heb weken slecht geslapen en op elke training dacht ik: stopt het hier en nu?"

Op een dag – we spreken over een tweetal weken geleden – was de klik in het hoofd van Aurélie er plots. "Ik doe het nog graag en de passie is niet opeens weg, maar ik voelde dat het genoeg is geweest. Een heel leven lang heb ik er alles voor gelaten, dus dat beslis je niet op één-twee-drie, maar op één training is het toch gebroken. Ik was op training aan het huilen, kwam thuis en voelde: het lukt niet meer, ik wil op iets anders focussen. Het was een lang proces, maar ineens was het beslist."

Focussen op iets anders betekent in het geval van de voormalige polsstokspringster haar kinépraktijk Re-train in Gent. "Ik merk dat ik mijn energie nu wil steken in de heropstart van de praktijk, niet zo makkelijk na de coronacrisis. Een eigen praktijk brengt heel veel met zich mee. Soms moet je keuzes maken en daarbij denken aan je eigen toekomst, en dat doe ik nu. De praktijk bestaat sinds de zomer van 2018 en draait goed. Er kruipt heel veel tijd in, maar ik haal er evenveel voldoening uit. Het lijkt me duidelijk dat mijn topsportervaring nog van pas zal komen als kinesist."

Uiteraard is er overlegd, maar de beslissing om te stoppen als atlete heeft Aurélie uiteindelijk helemaal zelf gemaakt. "Iedereen zei dat ik moest doen waar ik me goed bij voelde, zowel mijn familie als mijn coach Fernado (Oliva, nvdr.). Die laatste geloofde wel dat er nog meer inzat op sportief vlak, maar ik ben blij dat niemand mij gepusht heeft in één of andere richting."

Een tweede carrière begint hier en nu, maar het topsportersbestaan heeft wel lessen voor het leven opgeleverd. "Ik onthoud dat ik karakter heb opgebouwd, en iets gedaan heb waarvoor ik me continu heb ingezet. Ik heb doorgezet, met vallen en opstaan en ben wie ik nu ben dankzij mijn sport. Dat neem ik mee voor de rest van mijn leven. Jammer genoeg was er ook vaak kritiek, uit alle mogelijke hoeken. Topsporters zijn al hard genoeg voor zichzelf, de sport is ook nog eens hard, dus het is echt niet nodig om daar nog een schepje bovenop te doen. Dat heeft pijn gedaan. Ook dat neem ik mee als kiné: ik probeer altijd opbouwend te werken en nooit af te breken."