Sterke openers op European Throwing Cup

De discus- hamer- en speerspecialisten hebben zich een vijftal maanden koest moeten houden op wedstrijdvlak. In Leiria mochten ze voor het eerst sinds september/oktober hun wedstrijdoutfit nog eens bovenhalen. Ze hadden duidelijk niet stilgezeten in de wintermaanden. Timothy Herman/ACME prikte zijn speer 77m48 ver. Goed voor de vierde stek. De top vier zat op een zakdoek. De winst was voor de Portugees Leandro Por Ramos met 78m57. “Op zich ben ik wel tevreden over mijn opener”, reageerde Tiomthy. “Er zat meer in, maar ik moet content zijn nadat ik vijf maanden geleden nog geopereerd ben aan de rug (red. In september werd er een facet aan zijn ruggenwervel verwijderd). Daarna moest ik een hele poos revalideren. Ik kan nog maar sinds kort maximaal gooien op training. Ik voel wel dat er meer inzit en dat is veelbelovend. Ik had toch ook een beetje een zuur gevoel omdat ik net als vierde eindig. Met een metertje meer had ik op het podium gestaan.” Hij ziet nog veel progressiemarge. “Het is ook de mentale factor die een rol speelt. Ik heb voor mijn operatie lange tijd met pijn geworpen. Soms gooi ik wat afwachtend of terughoudend omdat ik wat schrik heb om door te gooien. Ik voel dat ik nog meer wedstrijdworpen nodig om technisch stabieler te worden. De eerste worp was goed, maar de andere worpen waren wat verkrampt en dat is nooit goed.” Cedric Sorgeloos/ACW was ook opgetogen. Na een paar moeilijke jaren door corona, blessures en een operatie komt de beloftevolle atleet er weer helemaal door. Hij werd zevende met 72m92. “Eigenlijk was dit nog maar mijn eerste deelname aan de Throwing Cup”, verraste hij.  “Een paar jaar geleden kwam corona ertussen en dan was er die schouderoperatie. Het zat wel goed deze winter. Ik was benieuwd om te testen hoever ik al zou kunnen werpen. Het doel was om verder te geraken dan vorig jaar en daar ben ik in geslaagd. Er kunnen nog veel meters bij. Dat is veelbelovend. Deze winter heb ik absoluut progressie geboekt. Door die schouderproblemen lag ik ongeveer twee jaar stil. Deze winter heb ik goed kunnen werken en ik voel dat ik sterker ben geworden. Vooral de manier waarop het ging, maakt duidelijk dat er nog veel meer inzit. Het had al een pak verder gekund. Dat stelt me wel gerust voor de rest van de zomer”, besluit de speerspecialist.

De speerwerpers waren goed vertegenwoordigd in Portugal. Ook Leon Menten/ACW mocht z’n kans wagen. Hij werd dertiende belofte met 64m75. “Het was mijn eerste Throwing Cup en ik vond het een hele goeie ervaring”, blikte hij tevreden terug op de trip.  “Ik vond het heel tof om mezelf eens te meten met de beste Europese werpers van mijn leeftijd. Vooraf wist ik niet goed wat ik kon verwachten. De tweede worp was een hele verre, maar helaas ongeldig. Die was zeker in de buurt van mijn persoonlijk record van 67m15. Dat vind ik heel hoopgevend voor de rest van het seizoen. Ik heb het gevoel dat er veel meer inzit. Maar het is goed voor de motivatie om aan zo’n wedstrijd deel te nemen en om te voelen dat ik nog beter kan. Het doel is om zo snel mogelijk de 70m te halen. Al wat er dan nog bijkomt, is mooi meegenomen.”

De 20-jarige eerstejaarsbelofte Andreas De Lathauwer trok in het kogelstoten de goeie lijn van het winterseizoen door: winst met 17m43. Hij besloot ook het discus mee te pikken en liet zijn schijf 50m17 ver landen. Goed voor een tiende plek. “Het discus was alweer even geleden. In de winter had ik enkele keren in het net getraind, maar ik deed maar een viertal discustrainingen. Het voelde wel zalig om met de discus te kunnen gooien in het goede weer. Er waren uiteraard geen hoge verwachtingen. Ik ben vooral blij dat ik toch nog de 50m gehaald heb. Daar mag ik tevreden mee zijn”, evalueerde hij z’n prestatie. Maar vooral met de kogel imponeerde hij. “In het kogelstoten had ik het gevoel dat er veel meer inzat. Vier van de zes worpen had ik niet goed geraakt. Ik had ook wat hinder van mijn ellenboog. Toch haalde ik uiteindelijk nog 17m43.  Dat is toch mooi. Deze zomer hoop ik regelmatig richting de 18m te stoten en het EK U23 halen. Dat is zeker ook een doel.” De vrouwen lieten zich ook niet onbetuigd. Zo toonde Vanessa Sterckendries/OEH dat ze er meteen staat. Ze slingerde haar hamer 67m67 ver waarmee ze derde werd in de B-finale. We kunnen nog eens het woord veelbelovend gebruiken. “De eerste poging van 67m67 was best oké”, analyseert ze haar competitie. “Daarna probeerde ik mezelf nog te verbeteren. De derde worp was een nulworp, maar het was wel voorbij de 70m en dat geeft me een goed gevoel. Ik vind 67m67 een acceptabele opener. Ik denk dat iedereen het verhaaltje van ‘ik wil 70m gooien’, stilaan beu is na drie jaar, maar ik wil het wel gaan doen", aldus de Belgisch recordhoudster hamer met 69m91.  Jolien Boumkwo/VAC kwam tot 16m58 in de A-finale kogel. Daarmee eindigde ze negende. “Ik vond het een hele leuke wedstrijd”, vertelde de Belgische recordhoudster indoor. “De Throwing Cup is voor mij algemeen altijd een toffe competitie. Maar mijn eigen wedstrijd vond ik niet zo leuk omdat ik er niet heb kunnen uithalen wat erin zat. Het vraagt nog wat tijd om goed in de wedstrijd te staan. Ik moet nog wat meer vechtersmentaliteit kweken voor dit soort competities. In wedstrijden waar ik ontspannen kan werpen, lukt dat al aardig. Maar op grote kampioenschappen leg ik mezelf te veel druk op en dan komt het er niet uit. Daar ga ik aan werken. Het was al wel beter dan op het EK in Istanboel. Dit zomerseizoen wil ik vooral mijn niveau van het voorbije indoorseizoen herhalen.” Tot slot deed ook belofte Elena Defrère/KAAG kostbare ervaring op. Ze trok de lijn van haar sterke indoorseizoen door. Een vierde plaats met 15m19 was haar resultaat in de U23-wedstrijd. “Vorig jaar had ik ook al deelgenomen dus het was mijn tweede deelname bij de beloften”, vertelde ze. “Ik had gehoopt om ietsje verder te gooien, maar over de vierde plaats ben ik wel heel tevreden. Het grote doel van deze zomer is om me te kwalificeren voor het EK U23”, aldus Defrère die onlangs op het BK indoor nog een knappe 15m69 liet optekenen.