Road to Istanbul: Hanne Claes maakt geen doel van EK, maar zegt er ook geen neen tegen

Hanne, is jouw winter al geweest tot nu toe?

“In oktober ben ik twee weken ziek geweest. Het bleef lang aanslepen en was niet ideaal om mee te beginnen, maar gelukkig zijn november en december bijna vlekkeloos verlopen. Ik ben ook drie weken naar Australië geweest.”

Was het daar goed trainen in Australië, en wat voor trainingen heb je gedaan?

“Ik vond er supergoeie sportcomplexen en alles was tiptop in orde. Het weer was super, er lag een splinternieuwe piste en ook een graspiste waar ik veel langere tempo’s op deed. En dan waren er nog een recovery center en een grote gym, alles om heel kwalitatief te kunnen werken dus. Ik heb er veel specifieke trainingen kunnen afwerken die ik in de Belgische koude nooit had kunnen doen.”

Je hebt een lange blessurehistorie. Lukt het deze keer om de winter zonder grote problemen door te komen?

“Het is een van de zeldzame keren dat ik mijn winteropbouw uitkom zonder blessure. Dat was ook een belangrijk doel voor deze winter. Ik probeer te luisteren naar mijn lichaam en niks te forceren. We hebben rustig opgebouwd en bij de eerste ongerustheid schakel ik meteen op alternatieve training over. Drie dagen verliezen is veel minder erg dan een hele maand out zijn. Tot januari heb ik geen enkele keer spikes aangedaan en ben ik zelfs heel weinig op de piste gekomen. Ik trainde in het park of op een ‘curved’ loopband met veel minder impact.”

Je traint nu bijna anderhalf jaar onder Carole Bam. Wat kenmerkt die trainingen?

“Van in het begin van de opbouw doen we één keer per week snelheid. Dat was anders bij Jacques Borlée. Ik kom van de sprint en daarom ligt deze aanpak mij beter. Zo voel ik me mezelf. Eens we dan aan het specifieke werk beginnen, voel ik dat de progressie snel komt. Een tweede verschil is dat er bij Carole meer nadruk ligt op krachttraining en sterker worden.”

Is het EK indoor belangrijk voor jou?

“Ik heb er geen doel van gemaakt, maar als ik me plaats, ga ik graag mee. Op de limiet jagen ga ik niet doen. Meer nog, ik weet niet wat de limiet is. Ook als we ons plaatsen met de Cheetahs ga ik graag mee.

Welke wedstrijden staan er op het programma?

“Ik heb er al twee gelopen (In Australië een 60m en 200m outdoor in 7”58 en 23”60 en in Zweden een 400m indoor in 53”69, red.). Ik doe nog de IFAM, Dortmund en het BK, telkens de 400m.”

Zijn de trainingen op het indoorseizoen afgestemd of train je gewoon door richting zomer?

“Dit is wel ingebouwd als wedstrijdperiode, zodat ik een beetje fris aan de start sta. Ik vind dit een leuke periode, want met de wedstrijden komt er wat afwisseling tussen de trainingen door. Zonder indoorwedstrijden is het winterblok wel heel lang om door te trainen, terwijl ik iemand ben die leeft van wedstrijden.”

Hoe schat je de kansen van de Cheetahs om het EK te halen in?

“Het is jammer dat we net vierde waren op het EK in München, want de top drie mag al zeker naar Istanboel. Nu moeten we ons plaatsen op basis van de som van de individuele tijden, dus het zal van onszelf afhangen. Hopelijk lukt het. Ik geloof er wel in. (Momenteel bezetten Tsjechië, Italië en Frankrijk de drie plaatsen, red.)”

Hebben jullie Istanboel als collectief doel gesteld met de Cheetahs?

“Normaal is elk kampioenschap een doel voor ons, maar dit jaar waren de meningen verdeeld. Sommigen zeiden dat ze enkel indoor wouden lopen als alles goed liep op training, anderen maakten er een groot doel van. Camille Laus heeft haar experiment op de 800 meter. En toch zie ik uiteindelijk wel genoeg gemotiveerde meisjes om het EK te halen.”