Isaac Kimeli mikt resoluut op zege in Roeselare en wil in Turijn voor podium strijden

“Ik ben heel goed teruggekomen van mijn stage in Kenia”, vertelt Isaac Kimeli/OEH. “De conditie is goed en ik kwam zonder pijntjes naar huis. Ik heb alles kunnen doen wat ik wilde doen. De trainingen liepen er heel goed. We hebben dit jaar weinig kwaliteit gedaan en vooral veel volume. Vorig jaar kozen we voor drie stevige temposessies per week, maar was ik een beetje vermoeid. Nu hanteren we een andere aanpak met voornamelijk lange duurlopen en trage tempotrainingen. Ik heb nog maar één zware training gedaan. Misschien doe ik in februari een halve marathon, dus ook dat is een reden om veel kilometers te draaien.”

Sinds 2018, toen hij bij zijn debuut meteen zilver won in Tilburg, is Isaac een vaste klant op het EK veldlopen. Hij ontbreekt er niet graag. “Voor het seizoen bood Tim (Moriau, red.) mij twee opties aan: het EK meelopen of stevig doortrainen richting zomer”, vertelt hij. “Ik vind het EK veldlopen belangrijk en een kans om België een medaille te bezorgen.”

Eerste moet er in Roeselare natuurlijk nog een selectie worden afgedwongen. Vorig jaar was Isaac er tweede na Michael Somers. “Ik heb toen dom gelopen en wil het dit jaar anders aanpakken”, klinkt het overtuigd. “Alleen bij winst ben ik honderd procent zeker van selectie, dus dat is mijn doel. Ik ga niet te veel energie proberen verbruiken vroeg in de wedstrijd. Er is veel concurrentie. Ik verwacht vooral Michael Somers, John Heymans en Robin Hendrix. Nicolaï Saké komt recht van Amerika, dus die kan ik niet goed inschatten. Ik kijk ernaar uit.”

Na zijn tweede plaats in Tilburg volgden voor Isaac een achtste plaats in Lissabon en een negende plaats in Dublin, twee heuvelachtige omlopen. “Ik kan wel bergop lopen, maar zes of zeven keer een heuvel naar boven is te veel voor mij”, weet hij. “Een vierde keer top tien zou al mooi zijn, maar ik ga proberen om een medaille te winnen. In Dublin liet ik Ingebrigtsen, Crippa en Gressier ontsnappen. Deze keer mag ik niet in slaap vallen en moet ik op het juiste moment mee zijn. Een garantie op het podium heb je nooit, zeker niet in de cross. Op de piste kan je tijden vergelijken, maar de cross is niet te voorspellen. Er kan altijd een Turk opduiken waar je nooit van gehoord hebt.”

Hoe de rest van de winter eruit ziet voor Isaac, is nog niet helemaal duidelijk. “Wat zeker is, is dat ik geen indoor loop”, luidt het. “Dat heeft me vorig jaar blessures opgeleverd, terwijl een indoormedaille niet eens een profcontract oplevert, dus dat heeft geen zin meer voor mij. Ik zou graag de volledige CrossCup lopen, maar ik moet Tim nog overtuigen”, besluit hij.