Eline Berings beslist na de zomer over extra jaartje

"Zoals de meeste atleten zat ik met een naïeve hoop dat het EK nog zou doorgaan", vertelt Eline Berings/RCG. "Topsporters gaan op zoek naar een reden om hard te trainen, elke keer als een doel wegvalt is het één of twee dagen bezinnen. Ondertussen besef ik dat ik van dag tot dag moet leven en niet te ver vooruit mag kijken."

Ook zonder EK blijft Eline hopen om deze zomer nog iets te kunnen tonen. "Desnoods een officieuze competitie tegen wat sparringpartners, maar anders worden het heel lange maanden. Hoe dan ook blijf ik doortrainen, vooral voor volgend jaar. Ik voel dat het iets moeilijker is om scherp te trainen zonder wedstrijden op de planning, maar ik moet mijn snelheid en kracht op peil houden, anders lukt het volgend jaar niet meer."

U leest het al, de Gentse heeft het over volgend jaar. Zou dit niet haar laatste seizoen worden? "Voor er van corona sprake was, overwoog ik al om er nog een indoorseizoen aan te plakken. In zaal heb ik altijd goed gepresteerd, en zo zou ik afscheid kunnen nemen in Gent. Maar nu de Spelen zijn uitgesteld ik het wat gek om zo kort voor Tokio te stoppen. Het zal allemaal afhangen van hoe ik me voel en wat er gebeurt met mijn financiële ondersteuning. Ik beslis in september of oktober."

Haar training doet de hordespecialiste in deze periode wat meer op gevoel. "Ik wissel meer af tussen licht en zwaar, train meestal ook maar één keer per dag om niet te vermoeid te geraken, en doe meer waar ik goesting in heb.  De trainingen zijn minder extreem, maar ik probeer wel de explosiviteit en vinnigeid erin te houden. Hier en daar hoor ik atleten zeggen dat ze zich gewoon een beetje fit willen houden, maar dat is niet voldoende. Na mijn kruisbandblessure was ik ook 100 procent fit, maar allesbehalve snel. Wie nu zijn snelheid niet blijft prikkelen kan ik garanderen dat hij er volgende zomer ook niet zal staan. Even niks doen klinkt aanlokkelijk, maar dat bestaat niet in topsport."

Met het onder controle houden van voeding en slaap heeft Eline, ook zonder wedstrijden voor de deur, niet bepaald last. "Dat is na vijftien jaar topsport een levensstijl geworden en vormt geen enkel probleem. Ik ben zelfs blij dat ik die routine heb, anders zou ik verloren lopen. In mijn rustperiodes eet ik misschien één keer frieten, maar daarna schakel ik al alweer over op gezond." Behalve trainen en rusten heeft de hordeloopster nu wat tijd voor andere dingen. "Ik bereid mijn tweede carrière voor door te lezen over psychologie, maak meer tijd voor mobiliteit en yoga en heb ondertussen ook mijn keuken en mijn terras geschilderd."

Het enige waar Eline last mee heeft, is het alleen trainen. "Ik ben het gewend, maar er was wel een stage van drie weken met Alina Talay in Turkije gepland en daarna zou ik naar Amerika trekken met Anne Zagré. Op dat vlak is het dus niet evident. Als ik iemand zie op de piste, vaak Michael Obasuyi, ben ik al heel blij. Ik probeer er toch van te genieten, want het is een privilege om nu op de piste te mogen trainen."